زمزمه عـرفان مطالب تربيتي، عرفاني و اخلاقي و كتاب‌هاي سركار خانم طاهره سادات زرگرمرادي
خاب الوافدون علی غیرک (دعای هر روز ماه رجب)
اين دعا را حضرت امام صادق (عليه السّلام) در هر روز ماه رجب می خواندند:
بسم الله الرّحمن الرّحیم
خابَ الوافِدُونَ عَلى غَيْرِكَ،
نوميد شدند آنان كه بر ديگرى جز تو وارد شدند
وَخَسِرَ المُتَعَرِّضُونَ اِلاَّ لَكَ، وَضاعَ المُلِمُّونَ اِلاَّ بِكَ،
و زيان كار شدند كسانى كه به غير از تو رو كردند و تباه گشتند آنان كه جز به درگاه تو فرود آمدند
وَاَجْدَبَ الْمُنْتَجِعُونَ اِلاَّ مَنِ انْتَجَعَ فَضْلَكَ، بابُكَ مَفْتُوحٌ لِلرَّاغِبينَ،
و گرفتار قحطى شدند كسانى كه جز از فضل تو پوييدند؛ در خانه ات به روى مشتاقان باز
وَخَيْرُكَ مَبْذُولٌ لِلطَّالِبينَ، وَفَضْلُكَ مُباحٌ لِلسَّآئِلينَ، وَنَيْلُكَ مُتاحٌ لِلأمِلينَ،
و خير و نيكي ات به خواستاران عطا شده و فضل و بخششت براى خواهندگان مباح و آزاد است؛ عطايت براى آرزومندان مهيّاست
وَ رِزْقُكَ مَبْسُوطٌ لِمَنْ عَصاكَ، وَحِلْمُكَ مُعْتَرِضٌ لِمَنْ ناواكَ،
و روزيت حتّى براى كسانى كه نافرمانيت كنند گسترده است و بردباريت حتّى در مورد آن كه به دشمنيت برخاسته شامل است؛
عادَتُكَ الْإِحْسانُ اِلَى الْمُسيئينَ، وَسَبيلُكَ الإِبْقآءُ عَلَى الْمُعْتَدينَ،
شيوه ات نيكى به بدكاران است و راه و رسمت زندگى دادن به سركشان است؛
اَللّهُمَ فَاهْدِنى هُدَى الْمُهْتَدينَ، وَارْزُقْنىِ اجْتِهادَ الْمُجْتَهِدينَ،
خدايا! پس مرا به راه راهيافتگان رهبرى كن و كوشش كوشايان را روزيم كن
وَلاتَجْعَلْنى مِنَ الْغافِلينَ الْمُبْعَدينَ، واغْفِرْلى يَوْمَ الدّينِ.
و قرارم مده از بى خبرانِ دور شده از دربارت و در روز جزا گناهم بيامرز !
🍀اللّٰهُمَّ يَا ذَا الْمِنَنِ السَّابِغَةِ، وَالْآلَاٰءِ الْوَازِعَةِ، وَالرَّحْمَةِ الْوَاسِعَةِ، وَالْقُدْرَةِ الْجَامِعَةِ، وَالنِّعَمِ الْجَسِيمَةِ، وَالْمَواهِبِ الْعَظِيمَةِ، وَالْأَيادِى الْجَمِيلَةِ، وَالْعَطايَا الْجَزِيلَةِ . يَا مَنْ لَايُنْعَتُ بِتَمْثِيلٍ، وَلَا يُمَثَّلُ بِنَظِيرٍ، وَلَا يُغْلَبُ بِظَهِيرٍ .
🍀خدایا، ای صاحب نعمت‌های فراوان و عطاهای پخش شده و رحمت گسترده و قدرت فراگیر ، ای آن‌که به شباهت با چیزی وصف نشود و به مثال و نمونه‌ای مثلش نزنند و …
مَنْ خَلَقَ فَرَزَقَ، وَأَلْهَمَ فَأَنْطَقَ، وَابْتَدَعَ فَشَرَعَ، وَعَلا فَارْتَفَعَ، وَقَدَّرَ فَأَحْسَنَ، وَصَوَّرَ فَأَتْقَنَ، وَاحْتَجَّ فَأَبْلَغَ، وَأَنْعَمَ فَأَسْبَغَ، وَأَعْطىٰ فَأَجْزَلَ، وَمَنَحَ فَأَفْضَلَ . يَا مَنْ سَمَا فِى الْعِزِّ فَفاتَ نَواظِرَ الْأَبْصارِ، وَدَنا فِى اللُّطْفِ فَجازَ هَواجِسَ الْأَفْكارِ
ای آن‌که آفرید و روزی داد و الهام نمود و به سخن آورد و نوآوری نمود و آغاز کرد و برتر شد و بالا رفت و اندازه داد و نیکو اندازه داد و شکل داد و استوار ساخت و دلیل آورد و رساند و نعمت بخشید و فراوان گرداند و بخشید و افزون ساخت و عطا فرمود و فزونی بخشید، ای که در توانمندی بالا، پس از دیدگاه دیده‌ها درگذشت و در مهربانی و خوبی نزدیک شد، پس از دغدغه افکار بیرون رفت.
مَنْ تَوَحَّدَ بِالْمُلْكِ فَلاٰ نِدَّ لَهُ فِى مَلَكُوتِ سُلْطَانِهِ، وَتَفَرَّدَ بِالْآلَاٰءِ وَالْكِبْرِياءِ فَلَا ضِدَّ لَهُ فِى جَبَرُوتِ شَأْنِهِ، يَا مَنْ حارَتْ فِى كِبْرِياءِ هَيْبَتِهِ دَقائِقُ لَطائِفِ الْأَوْهامِ، وَانْحَسَرَتْ دُونَ إِدْراكِ عَظَمَتِهِ خَطَائِفُ أَبْصَارِ الْأَنامِ
ای آن‌که در فرمانروایی نیرومندی یگانه است، پس برای او در آن عرصه‌ها همتایی نیست و به نعمت‌ها و بزرگ‌منشی تنهاست، پس برای او در عظمت جایگاهش ضدّی نیست، ای آن‌که در شکوه حرمت و ارجمندی‌اش دقایق و لطایف اندیشه‌ها سرگردان شده و در برابر درک عظمتش دیدگان تیزبین خلایق وامانده…
اللّٰهُمَّ يَا ذَا الْمِنَنِ السَّابِغَةِ، وَالْآلَاٰءِ الْوَازِعَةِ، وَالرَّحْمَةِ الْوَاسِعَةِ، وَالْقُدْرَةِ الْجَامِعَةِ، وَالنِّعَمِ الْجَسِيمَةِ، وَالْمَواهِبِ الْعَظِيمَةِ، وَالْأَيادِى الْجَمِيلَةِ، وَالْعَطايَا الْجَزِيلَةِ . يَا مَنْ لَايُنْعَتُ بِتَمْثِيلٍ، وَلَا يُمَثَّلُ بِنَظِيرٍ، وَلَا يُغْلَبُ بِظَهِيرٍ .
خدایا، ای صاحب نعمت‌های فراوان و عطاهای پخش شده و رحمت گسترده و قدرت فراگیر و نعمت‌های برجسته و ارمغان‌های بزرگ و احسان‌های زیبا و هدیه‌های فراوان، ای آن‌که به شباهت با چیزی وصف نشود و به مثال و نمونه‌ای مثلش نزنند و از سوی هیچ مددکاری شکست نخورد …
مَنْ خَلَقَ فَرَزَقَ، وَأَلْهَمَ فَأَنْطَقَ، وَابْتَدَعَ فَشَرَعَ، وَعَلا فَارْتَفَعَ، وَقَدَّرَ فَأَحْسَنَ، وَصَوَّرَ فَأَتْقَنَ، وَاحْتَجَّ فَأَبْلَغَ، وَأَنْعَمَ فَأَسْبَغَ، وَأَعْطىٰ فَأَجْزَلَ، وَمَنَحَ فَأَفْضَلَ . يَا مَنْ سَمَا فِى الْعِزِّ فَفاتَ نَواظِرَ الْأَبْصارِ، وَدَنا فِى اللُّطْفِ فَجازَ هَواجِسَ الْأَفْكارِ
ای آن‌که آفرید و روزی داد و الهام نمود و به سخن آورد و نوآوری نمود و آغاز کرد و برتر شد و بالا رفت و اندازه داد و نیکو اندازه داد و شکل داد و استوار ساخت و دلیل آورد و رساند و نعمت بخشید و فراوان گرداند و بخشید و افزون ساخت و عطا فرمود و فزونی بخشید، ای که در توانمندی بالا، پس از دیدگاه دیده‌ها درگذشت و در مهربانی و خوبی نزدیک شد، پس از دغدغه افکار بیرون رفت .
مَنْ تَوَحَّدَ بِالْمُلْكِ فَلاٰ نِدَّ لَهُ فِى مَلَكُوتِ سُلْطَانِهِ، وَتَفَرَّدَ بِالْآلَاٰءِ وَالْكِبْرِياءِ فَلَا ضِدَّ لَهُ فِى جَبَرُوتِ شَأْنِهِ، يَا مَنْ حارَتْ فِى كِبْرِياءِ هَيْبَتِهِ دَقائِقُ لَطائِفِ الْأَوْهامِ، وَانْحَسَرَتْ دُونَ إِدْراكِ عَظَمَتِهِ خَطَائِفُ أَبْصَارِ الْأَنامِ
ای آن‌که در فرمانروایی نیرومندی یگانه است، پس برای او در آن عرصه‌ها همتایی نیست و به نعمت‌ها و بزرگ‌منشی تنهاست، پس برای او در عظمت جایگاهش ضدّی نیست، ای آن‌که در شکوه حرمت و ارجمندی‌اش دقایق و لطایف اندیشه‌ها سرگردان شده و در برابر درک عظمتش دیدگان تیزبین خلایق وامانده…
اشاره به نکاتی در این قسمت از دعا
وَبارِكْ لَنا فِى شَهْرِنا هٰذَا الْمُرَجَّبِ الْمُكَرَّمِ، وَمَا بَعْدَهُ مِنَ الْأَشْهُرِ الْحُرُمِ،
وَأَسْبِغْ عَلَيْنا فِيهِ النِّعَمَ، وَأَجْزِلْ لَنا فِيهِ الْقِسَمَ، وَأَبْرِرْ لَنا فِيهِ الْقَسَمَ، بِاسْمِكَ الْأَعْظَمِ الْأَعْظَمِ الْأَجَلِّ الْأَكْرَمِ، الَّذِى وَضَعْتَهُ عَلَى النَّهَارِ فَأَضاءَ، وَعَلَى اللَّيْلِ فَأَظْلَمَ، وَاغْفِرْ لَنا «مَا تَعْلَمُ مِنَّا وَمَا لَانَعْلَمُ»، وَاعْصِمْنا مِنَ الذُّنُوبِ خَيْرَ الْعِصَمِ، وَاكْفِنا كَوافِىَ قَدَرِكَ، وَامْنُنْ عَلَيْنا بِحُسْنِ نَظَرِكَ، وَلَا تَكِلْنا إِلَىٰ غَيْرِكَ، وَلَا تَمْنَعْنا مِنْ خَيْرِكَ، «وَبَارِكْ لَنَا فِيما كَتَبْتَهُ لَنَا مِنْ أَعْمارِنا، وَأَصْلِحْ لَنا خَبِيئَةَ أَسْرَارِنا»، وَأَعْطِنَا مِنْكَ الْأَمانَ، وَاسْتَعْمِلْنا بِحُسْنِ الْإِيمَانِ، وَبَلِّغْنَا شَهْرَ الصِّيامِ، و…
رجب” در لغت نام نهری در بهشت است و در طول سال از ابتدای این ماه یک برنامه سنگین عبادی شروع می شود که تا آخر ماه مبارک رمضان ادامه دارد چنانکه گویی در این سه ماه برنامه و طرح فشرده یک سلوک مرضی خداوند با ذکر شواهد و نشانی همه منازل و مشکلات این راه ذکر شده است.
فرق الطاف الهی در ماه رجب و رمضان
پاسخ این است كه در ماه رجب جنبه توحید و خصوصیات توحیدی خیلی غلبه دارد و كسانی نسبت به ماه رجب خیلی بهره‌مند می‌شوند كه از نقطه نظر «معارف توحیدی درجات و مقاماتی را ادراك كرده‌اند»، اینها استفاده‌شان از ماه رجب به اصطلاح ما بسیار زیاد است.
تجلیات توحیدی یک شعور و ادراک خاصی است
و آن تجلیات توحیدی و كیفیت ارتباطی كه نفس در این ماه با تجلیات و با فیوضات و الطاف پروردگار دارد یك حالت و یك شعور و ادراك خاصی را نسبت به سالك در این ماه متجلّی می‌كند.
ولی ماه رمضان یك ماهی است كه رحمت پروردگار جنبه سعی دارد، یعنی عام است، شمولش عام است و هر كسی را نسبت به آن مرتبه‌ای كه دارد در این رحمت قرار می‌دهد. و هر كدام از این دو ماه خاصیت خودش را دارد و هیچ تداخلی نسبت به یكدیگر ندارد.
یعنی در ماه رجب یك نوع تجلی برای انسان پیدا می‌شود و در ماه رمضان یك نوع تجلی دیگر. الان ما نیاز به خوردن آب داریم و همین‌طور نیاز به خوردن غذا داریم، نیاز به استنشاق اكسیژن داریم و هیچ كدام از اینها هم با همدیگر منافاتی ندارد و همه اینها لازم است.
نمی‌توانیم بگوییم ما هوا را استنشاق می‌كنیم و دیگر از خوردن آب مستغنی هستیم، یا اینكه آب می‌خوریم و دیگر غذا نمی‌خوریم بعضی‌ها هستند یك دوره‌هایی را برای یك درمان‌های خاصی برای آب قرار می‌دهند و بعد هم به انواع بلایا مبتلا می‌شوند هم آب لازم است و هم غذا لازم است، هم هوا لازم است و هم دارو لازم است هر كدام در جای خود.
آن تاثیری كه آب می‌گذارد و شما آن احساسی كه بعد از خوردن آب می‌كنید آن یك احساس است و آن احساسی كه بعد از خوردن غذا می‌كنید فرق می‌كند و یك [احساس دیگریست]، آن یك حالت برایتان پیدا می‌شود و غذا یك حالت دیگر پیدا می‌شود. اگر فرض بكنیم كه گلوی شما را بگیرند و برای چند لحظه از استنشاق اكسیژن و تنفس [قطع شود] چه حالی به شما دست می‌دهد، وقتی یك دفعه باز شود.