ماه شعبان 

ماه شعبان

 

دوباره سایه ی ماه کریمی از سرم کم شد

به تعقیب رجب بودم که شعبان المعظّم شد

 

سلام ای ماه شعبان، ماه منجی، ماه پشت ابر

که از مهرت ظهور حضرت قائم، مسلّم شد…

 

مناسبتها و موالید شعبانیه

تولد امام حسين (ع) .

تبريك تولد

عالم همه قطره اند و دریاست حسین مردم همه بنده اند و مولاست حسین

از بس که کرم دارد و آقاست حسین ترسم که شفاعت کند از قاتل خویش

دو مقاله تحت عنوان «امام حسین علیه السلام الگوی زندگی» به چاپ رسید که مباحث آن بر محور برخی اوصاف امام حسین علیه السلام تنظیم شده بود و عبارت بودند از: ۱

. خدامحوری و اخلاص؛ ۲٫ صبر و بردباری؛ ۳٫ خدمت گزاری؛ ۴٫ شجاعت؛ ۵٫ عبادت و عرفان؛ ۶٫ پاسداری از ارزشهای الهی؛ ۷٫ صلابت و قاطعیّت. . ۸ ـ قدردانی و ستایش

وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا

و پروردگارشان از شرابى پاكيزه سيرابشان سازد.

چنان‌که از امام صادق(ع) نقل شده است:

چون مؤمن شراب طهور بیاشامد از همه ما سوى الله اعراض می‌کند و متوجه خدا می‌شود. (مثل امام حسين (ع) در دنيا هم مست شراب طهور بودند

زهد واقعی و ترک دنیا این است که در کلام و مرام امام حسین علیه السلام دیده می شود

تَرَکْتُ الْخَلْقَ طُرّا فی هَواکا وَاَیْتَمْتُ الْعِیالَ لِکَیْ اَراکا

وَلَوْ قَطَّعْتَنی فِی الْحُبِّ اِرْبا لَما حَنَّ الْفُؤادُ اِلی سَواکا(۳۸)

«مردم را تماما به هوای تو ترک گفتم، و [راضی شدم] فرزندانم یتیم گردند تا تو را ملاقات کنم. اگر مرا در راه عشق [خود] قطعه قطعه کنی، دلم [ذره ای] به سوی غیر تو تمایل پیدا نمی کند.» و با عمل خود نشان داد

انكس كه تو را شناخت جان را چه کند / فرزند و عیال و خانمان را چه کند

دیوانه کنی هر دو جهانش بخشی / دیوانه تو هر دو جهان را چه کند .

امام و شکر

 

شكر در قران

 

در قرآن کریم، واژه «شکر» که به معنای سپاس گزاری و قدردانی است، به صورتهای مختلف بیش از ۷۷ بار به کار رفته است. گاه می فرماید: «لَئِنْ شَکَرْتُمْ لاَءَزیدَنَّکُمْ»؛(۱) «اگر سپاس گزاری کردید، من [نیز بر نعمتها] می افزایم.»

و گاه دستور می دهد که از خدا، و والدین خود سپاس گزاری و قدردانی نمایید «اَنِ اشْکُرْ لی وَلِوالِدَیْکَ»؛(۲) «از من و پدر و مادرت سپاس گزاری کن!» و در آیاتی هم دستور می دهد که از نعمتهای خدا قدردانی کنید «وَاشْکُرُوا نِعْمَةَ اللّهِ»؛(۳) «و نعمتهای خدا را سپاس گزاری نمایید!»

یکی از بارزترین مصداقهای تشکر از خداوند و نعمتهای او، قدردانی از بندگان خداست؛ کسانی که نسبت به انسان خدمت و احسانی انجام می دهند و یا در مسیر حق و هدایت گام برمی دارند.

لذا امام زین العابدین علیه السلام فرمود: «اَشْکَرُکُمْ لِلّهِ اَشْکَرُکُمْ لِلنّاسِ»؛(۴) سپاس گزارترین شما برای خدا [کسی است که[ سپاس گزارترین شما برای مردم است.»

و امام هشتم علیه السلام فرمود: «مَنْ لَمْ یَشْکُرِ الْمُنْعِمَ مِنَ الْمَخْلُوقینَ لَمْ یَشْکُرِ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ؛(۵) کسی که نعمت دهنده از مردم را سپاس گزاری نکند خدای عزیز و جلیل را سپاس گزاری نکرده است.»

و امام سجاد علیه السلام فرمود: «وَ اَمّا حَقُّ ذِی الْمَعْرُوفِ عَلَیْکَ فَاَنْ تَشْکُرَهُ وَ تَذْکُرَ مَعْرُوفَهُ؛(۶) حق کسی که کار نیک انجام داده بر تو این است که از او سپاس گزاری نمایی، و کار نیک او را یادآور شوی.»

امام حسین علیه السلام و قدردانی از دیگران كه در عاشورا با ياران او ديده شد .

امام حسین علیه السلام می فرماید: «شُکْرُکَ لِنِعْمَةٍ سالِفَةٍ یَقْتَضی نِعْمَةً آنِفَةً؛(۷) سپاس گزاری نعمتهای گذشته، نعمتهای آینده و زودرس را به دنبال دارد.» او در سخت ترین لحظه های زندگی حتی در اوج جنگ و جهاد روز عاشورا، قدردانی و سپاس گزاری از بندگان خدا را که به او خدمتی نمودند، و در مسیر او گامی برداشتند، فراموش نکرد.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

اعیاد شعبانیه مصادف با عید است و بهار و زیبایی طبیعت است یاد ائمه و زندگی پر فراز ونشیب آنان که الگوی زندگی برای ما در کلام و سکوت و در دعا و مناجات و حتی در تمام حرکات و اعمال آنها درس زندگی نهفته است

در دوران امام سجاد علیه السلام چون زمان خفقان و سختگیری بنی امیه بود ، حضرت تمام معارف را بصورت دعا فرمودند که صحیفه سجادیه حاصل آن است.

زین العابدین بازمانده ی دشت غرقه به خون کربلا، زینت دنیا و چراغی فرا روی تحیر انسان.

امامی که دیانت را به کمال رساند و رسالت الهی خویش را نه به سان برادر، بلکه به طریقی دیگر به ثمر رساند.

آن که با پرستش پیشگی و سر بر آستان ربوبیت ساییدن، غایت آفرینش یعنی -عبدی أطِعنی- را تجسم بخشید و به زمین و زمان آموخت که زیباترین شکل و شمایل آدمی، سجده او در برابر یگانه خالق هستی است.

دعاء حضرت سجاد(ع)

و میراثی نگاشته شده را به یادگار گذارد، در فصاحت و بلاغت همچون نهج البلاغه که در قالب دعا، مضامین عرفانی و معرفتی و اخلاقی و… را بیان می کند و آن زبور آل محمد، خواهر قرآن و انجیل اهل بیت هم نام گرفت.

این کتاب در دوران خفقان حکومت بنی امیه علاوه بر اتصال انسان به محبوب، بهترین روش برای تربیت، پرورش و راهنمایی جامعه ی از حق منحرف شده و فروخفته ی آن دوران و تمام اعصار است.

حضرت برای انجام رسالت خویش تنها به بیان دعا اکتفا نکرد بلکه با تمامیت وجود خویش به هدایت انسانها پرداخت؛ چه با گریه های همیشگی بر امام حسین، چه با اقامه نمازهای طولانی و چه با انفاق های شبانه و چه خریدن و آزاد کردن بردگان که به اندازه لشکری بوده اند.

و این حرکت امام سجاد، آغازگر نهضتی بود که امام باقر و امام صادق علیهم السلام آن را تقویت و استمرار بخشیدند.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

بقیة الله خیر لکم ان کنتم مومنین

اگر مومن باشید، بقیه الله برایتان بهتر است

در سرای امام حسن عسکری نوزادی چشم گشود که با قدومش دل انگیزترین نغمه هستی را سرود و پیکر بشریت جانی دگر باره گرفت.

آمد تا اقیانوسی باشد لبالب مهر و دوستی، گوارای تمام آدمیان تا الفت میان دلها افکند و قبای عدل و دادگستری بر تن جهان کند.

نور چشم نرگس خاتون، در فضایی آکنده از خشم و کین ورزی نسبت به علی و آل علی علیهم السلام متولد شد. دشمنانی که از بیم برچیده شدن دستگاه جورشان، ولادت دوازدهمین خورشید را تاب نیاوردند پس با گماشتن مراقبان و خبرچینان و اعمال فشار، عرصه را بر امام عسکری تنگ کردند تا به ظن خود مانع ولادت آن وجود نورانی شوند و به خیال باطل، او را از صحنه روزگار محو کنند.

به امر خدا برای حفظ گوهر وجودشان از زهر کین و عناد و رذالت و دنائت خودکامگان، ولادت پنهانی و زندگانی در پشت پرده غیبت آغاز شد تا آن لحظه موعود سر رسد.

دنیا در انتظار ظهور منجی است، شیعه او را می شناسد و منتطر دم مسیحایی اوست.

او همنام پیامبر و هم کنیه رسول خداست و در صورت و سیرت چون نبی خاتم است.

نامها و القاب فراوان، نشان از ابعاد شخصیت و اهداف حضرت دارد: مهدی، صاحب امر، بقیة الله، محمّد، احمد، عبدالله، داعى، شريد، صاحب، غائب، قائم، خلف صالح و منتظر …

اما این انتظاراز جنس سکوت و سکون نیست؛ درونمایه اش حرکت، عمل و تسلیم است تا دلهای پیراسته را به دل امام عصر نزدیک سازد و پرده حجاب هرچه سریعتر فروافتد.

میان عاشق و معشوق هیچ حائل نیست

تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز

باید آماده بود، حتی اگر دیده به جمالش روشن نگردد.

هدف فرج، نجات بشریت است وهر منتظر واقعی این رسالت را از خود و از عصرخویش آغاز می کند تا این جریان را به حضور یوسف زمان متصل سازد و زمینه ساز ظهورش گردد.

اللهم عجل لولیک الفرج

امام مهدی (عج) در توقیع شریفشان به شیخ مفید می‌فرماید: «ما را از ایشان (شیعیان) چیزی محبوس نکرده است، مگر گناهان و خطاهایی که از ایشان به ما می‌رسد و ما آن را ناخوش می‌داریم و از ایشان نمی‌پسندیم» [۱] (اعظم زاهدی بادصبا)

بعد از هر نماز دست به سینه می ایستم و حرف به حرف سلامم را با ضربان قلبم تنظیم می کنم، تا از بودنت، نفس کشیدنت، اشک و لبخندت مطمئن شوم

کجایی؟؟؟؟؟

” أَ بِرَضْوَی او ثری ام ذی طوی‌”

عزیز من

همه را جز تو دیده ام، ولی دیگر می خواهم تو را به جای همه ببینم پس تا وعده گاهم، قربانگاهم نشده خودت را برسان. که اگر برسی به همه چیز می رسیم

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

 

برنامه نیمه ماه شعبان

کلامی از رهبر معظم انقلاب:

اسم علی را بردن، که کافی نیست؛ خود را منتسب به او دانستن، که کفایت نمیکند؛ ما که شخصیتهای بزرگ تاریخ و پیشوایان دینی و انبیاء و اولیاء را فقط به عنوان یادگارهای تاریخی نمیشناسیم؛ اینها الگویند؛ اینها دستگیر و راهنماىِ قدم به قدمِ زندگی‌اند. ما چه درسی از اینها میگیریم؟ این، مهم است. ‌‌

🔸 امروز امت اسلامی از امیرالمؤمنین و از وجود مکرم نبی اعظم اسلام (صلّی اللَّه‌علیه‌وآله) و از دیگر بزرگانِ راه روشن الهی چه درسی را باید بگیرد؟ کدام سرمشق را در زندگی باید عمل کند؟ این، مهم است. با این نگاه، به امیرالمؤمنین باید نگاه کرد.

🔸 آنچه مسلم است، این است که اینها مظهر تلاش در راه خدا و دین او بودند.

«اشهد انّک جاهدت فی اللَّه حقّ جهاده و عملت بکتابه و اتّبعت سنن نبیه صلی اللَّه علیه و آله»؛ شهادت میدهیم که او جهادِ در راه خدا را به صورت شایسته انجام داد. این، چیزی است که ما در زیارت امیرالمؤمنین و بقیه‌ی ائمه (علیهم‌السّلام) میخوانیم. ‌‌

🔸 این جهاد همیشه بر دوش ما هست.

جهاد علمی، جهاد عملی، جهاد در دوران جنگ، جهاد در دوران صلح، جهاد با نفس، جهاد با دشمن بیرونی، جهاد با مال، جهاد با جان، جهاد با زبان؛ اینها درس است. ۱۳۸۵/۰۵/۱۷

آنان که سوار کشتی نوح شدند صفاتی داشتند و آن ایمان به توحید و ولایت حضرت نوح بود . و رفتند و سوار شدند یعنی بر اثر ایمانشان عمل کردند و حرکت کردند و سوار کشتی نجات شدند .