مهمان چه کسی است ؟

مهمان چه کسی است ؟

مهمان یک عبد ذلیل ، مسکین ، مستکین است ،

“الذی لا یملک لنفسه نفعا ولا ضرا و لا حیاه ولا موتا و لا نشورا ”

مهمان بنده ایست، ذلیل، و بیچاره ای که حتی مالک نفس خود نیست، و نه نفعی و نه ضرری، و نه حیات و نه مرگ، هیچ چیز در اختیار او نیست، فقیر مطلق است در تمام امور.

حال باید کمی تفکر کرد که میزبان از چه عظمتی برخوردار است، و مهمان از چه حقارتی، میزبان غنی مطلق، و مهمان فقیر محض، که از خود هیچ ندارد، و حتی آنچه را که خیال می کند دارد آن هم مالکیت اعتباریست نه حقیقی!

اما با وجود تمام این عظمتی که میزبان دارد باز هم بندگان حقیرش را به مهمانی دعوت می کند و می فرماید :

بازا ، بازا ، هر آنچه هستی بازا

گر کافر وگبر و بت پرستی بازا

این درگه ما درگه نومیدی نیست

صد بار اگر توبه شکستی بازا

اما این بار که می خواهی به مهمانی بروی، خودت را از بدیها و پلیدی ها پاک کن، درونت را با آب توبه شستشو کن، آینه درون خود را تمیز کن. و با توبه نصوح برو، امراض روح و روان خود را بشناس و برای شفای خود بکوش ، تا این که بتوانی از این سفرۀ معنوی الهی بهره مند شوی و از فیض و برکت این ماه و اسماء الله استفاده کنی.

چون بیماری که به مهمانی برود هر چند سفره رنگینی گسترده شده باشد او بخاطر مرضش نمی تواند از این غذاها تناول کند. این مهمانی معنوی ماه مبارک رمضان، هم این گونه است .

باید خودت را از انواع امراض روحی مانند:

«تکبر، غرور، خود خواهی و خودپسندی، و خود بزرگ بینی و کینه و بخل و…»

پاک کنی تا شفا یابی ، و بتوانی از این سفره معنوی الهی تغذیه روحی و معنوی نمایی. باید عبد شوی ، و باید با «قلب سلیم» و با خشوع و بنده وار به این مهمانی وارد شوی.

سعی کن که امسال با سالهای دیگر فرق کند، سعی کن خودت را از تمام گناهان پاک کنی، و مسلماً پاک شدن از هر گناهی توبه خاص خود را می طلبد. چنانچه بیان شده برخی از گناهان هستند که در ماه مبارک رمضان با وجود بارش باران رحمت الهی بازهم پاک نمی شوند!

باید آثار گناه را با “رد مظالم” پاک کرد، اگر حق کسی بر گردنت است، غیبتی، تهمتی، سوءظنی نسبت به کسی داشته ای خود را محاسبه کن و برای او طلب آمرزش نما که زمان و مکانهای معین برای پاک شدن، واستجابت دعا مؤثر است.

لذا برکت این ماه مبارک برای کسانی است که آمادگی لازم را برای دریافت رحمت الهی داشته باشند ، چنانچه می دانیم این ضیافت و مهمانی زمان خاصی دارد و یک ماه معینی را خداوند برای این مهمانی قرار داده است نه اینکه هر کسی هر زمان که دلش خواست می تواند به این مهمانی برود.

یعنی اگر انسان معذور است (مسافر یا مریض) می باشد و بعد هم قضای آنرا بجا بیاورد، گر چه تکلیف از او ساقط می شود، اما از رفتن به این مهمانی با کاروان صائمین که لحظات اذان مغرب را لحظه شماری می کنند. و منتظر نزول رحمت از میزبان هستند، او محروم است هرچند معذور باشد. چه برسد به کسی که بهر بهانه ای خود را از این لحظات و مهمانی پر فیض محروم کند.

آیة الله جوادی آملی می فرماید: گرچه روزه سخت و دشوار است، ولی لذت شنیدن ندای،

« یا ایها الذین آمنوا»

خستگی روزه را از انسان می گیرد، با شنیدن این ندا عبادت بر ما سهل و روان می شود.

اسلام روزه را برای ارتقای روحی و روانی بر پیروان خود واجب داشته و نه فقط در اسلام، بلکه دیگر آئین های الهی مثل یهودیت، و مسیحیت هم بنوعی روزه می گیرند. بلکه حتی در آئین های غیر الهی مانند بودیسم، و هندوئیسم نیز روزه و ریاضت های جسمی را برای تربیت جسم و روح پیروان خود ضروری می دانند. زیرا روزه برای همه بیماریهای (روح و جسم) بسیار مفید است.

آورنده کارت دعوت

کسی که بین ما و خدا واسطه شده تا این کارت دعوت توسط پیامبر(ص) به دست ما برسد، بزرگترین فرشته خداوند حضرت جبرائیل (ع) است .

پس بنگرید که این مهمانی از چه عظمتی برخوردار است ونیازمند است که انسان با یک استعداد و آمادگی خاصی در این مهمانی حضور یابد. .