يك تفسير عرفاني

يك تفسير عرفاني

بانو مجتهده نصرت امين(ره) در مخزن العرفان می‌فرمايد: اين هفت نوع از موجودات بزرگ عالم بناي خلقت و اساس و ضياء او است، و باقي متفرع بر او و از آثار آن به­شمار مي­روند.

اين است كه نخست شمس و تجليات آن­را تخصيص به ذكر داده و باقي را عطف به او و متفرع برآن گردانيده؛ زيرا ماه از خود روشنایي و ضيائي ندارد و از پي خورشيد مي­گردد و عالم را به­نور خودش روشن مي­گرداند. {وجعل الشمس ضياء والقمر نوراً} مرتبه ضياء بالاتر از نور است، مرتبه شمس بالاتر از ماه است. پس از آن، دومين سوگند را به ماه و تلؤلؤ آن تخصيص داده.

(برخی عرفا گفته‌اند آيه اشاره به ­ماه قلب است وقتي­كه اقبال به­روح نمايد و از روح اعظم روشني وضياء كسب نمايد و تابع نفس نشود) اما تفسير روح البيان، چنين نقل می‌نمايد: «الشمس» اشاره به حقيقت كماليه الهيّه «القمر» و كماليه انسانيه است.[۱]

[۱]. تفسیر عرفانی مخزن العرفان، مجتهده بانو نصرت امین، تفسیر سوره شمس.