دنيا مزرعه آخرت است يا مانع و حجاب؟

دنيا مزرعه آخرت است يا مانع و حجاب؟
مانع اول
آيا دنيا مزرعه آخرت است يا مانع و حجاب براي آخرت؟ «دنيا» با وجود اين که مزرعه‌اي براي آخرت است، يکي از بزرگ‌ترين موانع بر سر راه انسان به شمار مي‌آيد؛ زيرا زرق و برق آن و زينت‌هايي که وجود دارد، از جمله مال، ثروت، همسر، فرزند و… سبب مي‌شود او فراموش کند که در اين دنيا بايد حال مسافري را داشته باشد که قرار است براي زندگي جاويد خود توشه‌اي فراهم کند.
خداوند متعال در قرآن کريم مي‌فرمايد: «يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلَا تَغُرَّنَّكُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَلَا يَغُرَّنَّكُم بِاللَّهِ الْغَرُورُ»؛ اي مردم! بي‌ترديد وعده خدا [درباره قيامت] حق است، پس اين زندگي دنيا[ي زودگذر] شما را نفريبد و شيطان فريبنده، شما را [ به كَرَم] خدا مغرور نكند.
و در جاي ديگر مي‌فرمايد: «تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِينَ لَا يُرِيدُونَ عُلُوًّا فِي الْأَرْضِ وَلَا فَسَادًا وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ»؛ آن سراي [پرارزش] آخرت را براي كساني قرار مي‌دهيم كه در زمين هيچ برتري و تسلّط و هيچ فسادي را نمي‌‌خواهند و سرانجام [نيك] براي پرهيزكاران است.
در واقع، کسي که طالب برتري‌بر ديگران باشد، از يک بيماري روحي رنج مي‌برد، اما شخصي که هيچ‌گونه غرور و تکبري را در وجود خود نيابد، تمام اعمالش را براي خشنودي خدا انجام مي‌دهد و نظر ديگران برايش مهم نيست. او زندگي خود را بر اساس قانون الاهي تنظيم کرده است و هيچ‌گاه از صراط مستقيم منحرف نمي‌شود. به همين ‌دليل است که به لباس تقوا مزّين شده و خداوند علاوه بر آرامش در زندگي دنيا، سعادت در آخرت را نيز براي او قرار داده است:
«هَلْ نُنَبِّئُكُمْ بِالْأَخْسَرِينَ أَعْمَالًا * الَّذِينَ ضَلَّ سَعْيُهُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ هُمْ يَحْسَبُونَ آن‌هم يُحْسِنُونَ صُنْعًا»؛ آيا شما را از زيانكارترين مردم از جهت عمل آگاه كنم؟ * [آنان] كساني هستند كه كوشش آن‌ها در زندگي دنيا به هدر رفته [و گم شده است] در حالي كه خود مي‌‌پندارند خوب عمل مي‌كنند.
يعني خسارت‌‌ديده‌ترين مردم کساني هستند که تمام تلاششان فقط براي زندگي دنياست و آنان گمان مي‌کنند که راه سعادت را مي‌پيمايند!
دنيا، به خودي خود، جايگاه بدي نيست بلکه چگونه استفاده کردن از آن مهم است. اگر انسان دنيا را هدف خود قرار دهد و تلاش او فقط به منظور غوطه‌ورشدن در نعمت‌هاي مادي و دنيوي باشد و فکر کند که مي‌تواند به تمام نعمت‌ها دست يابد، بي‌شک اشتباه کرده و راه سقوط را در پيش گرفته است؛ چرا که دست يافتن به همه خواست‌ها در بيش‌تر اوقات، با تجاوز به حدود الاهي و گناه کردن صورت مي‌گيرد.
در نگاه انسان کامل، کساني که متاع اندک دنيا آن‌ها را فريفته است، مانند کودکاني هستند که سرگرم بازي‌هاي خيالي شده‌اند و سراب دنيا آن‌ها را از زلال حقيقت محروم ساخته است.
قرآن مي‌فرمايد: «وَما هذِهِ الْحَياةُ الدُّنْيا إِلاّ لَهْوٌ وَلَعِبٌ»؛ و زندگي دنيا جز بازي و سرگرمي نيست.
دنيا چو حبابي است ولکن چو حباب نه بر سر آب بلکه بر روي سراب
آن هم چه سرابي است که ببينند به خواب آن خواب چه خواب، خواب بد مست خراب
اما اگر انسان دنيا را به عنوان مزرعه آخرت ببيند و مطمئن باشد هر عمل خير و يا شري که انجام مي‌دهد، نتيجه آن را در آخرت خواهد ديد، سيري صعودي خواهد داشت. چنان‌که، بسياري در همين دنيا توانستند با تلاش و عمل به دستورات الاهي، به مقامات بلندي نزد خداوند متعال نائل شوند و در زمرة اولياي الاهي قرار گيرند.